( Estrofa 1 ) Gaua heldu da, bakardadean, zure begietan, minaren itzala. Baina entzun, lagun maitea, ni hemen nago, ez galdu itxaropena. ( Estribillo ) Bihotzaren argia, zuretzat piztuta, gauaren ilunean, beti izango da. Ez zaude bakarrik, nik zure esku helduko, bidean aurrera, elkarrekin joko dugu. ( Estrofa 2 ) Haize hotzak dabil zure ametsean, eta orain dena itzalak dirudi. Baina badakit, bihotzaren sakonean, badago argi bat, itzali ezin dena. ( Estribillo ) Bihotzaren argia, zuretzat piztuta, gauaren ilunean, beti izango da. Ez zaude bakarrik, nik zure esku helduko, bidean aurrera, elkarrekin joko dugu. ( Puente ) Denborak sendatuko ditu zauriak, eta zeruak berriz margotuko dira. Zu zara argia, ez utzi itzaltzen, nire ondoan, beti aurrera egingo dugu. ( Estribillo - Final ) Bihotzaren argia, zuretzat piztuta, gauaren ilunean, beti izango da. Ez zaude bakarrik, nik zure esku helduko, bidean aurrera, elkarrekin joko dugu.