(Estrofa 1) Isiltasunaren ertzean, itzalak dantzan ari dira. Bakardadea, lagun leial, zuri egiten dio begira. (Estribillo) Bakardadearen itzala, luze eta ilun, beti hor dago, hitzik gabe, negar egiten, nork entzungo du bihotzaren deiadarra? (Estrofa 2) Gela hutsean arnasa, hotza bihurtzen da. Irribarreak urrun daude, baina oroitzapenak ez dira galduko. (Estribillo) Bakardadearen itzala, luze eta ilun, beti hor dago, hitzik gabe, negar egiten, nork entzungo du bihotzaren deiadarra? (Puente) Noizbait argia itzuliko da, baina oraingoz itzaletan nabil, bihotzaren txokoan galduta, non dago nire bidea? (Estribillo - Final) Bakardadearen itzala, luze eta ilun, beti hor dago, baina nire bihotzean, apurka-apurka, argi bat pizten ari da, bakarrik ez egoteko.